NASA wil tegen 2030 een kernreactor op de maan bouwen

De nucleaire en ruimteraces hebben een nieuw hoofdstuk: het opwekken van kernenergie op de maan. Onlangs heeft de interim administrateur van de National Aeronautics and Space Administration (NASA)sean Duffy, een plan gepresenteerd om een kernreactor op de maan te plaatsen. Het doel van dit project is om elektrische productie mogelijk te maken voor toekomstige maanbasissen en -operaties.

De inspanningen maken deel uit van het Fission Surface Power Project, dat sinds 2018 loopt. Nu heeft Duffy de inzet voor deze energie verdubbeld, waarbij hij mikt op een krachtigere kernreactor en een strakke tijdlijn heeft vastgesteld: Over vijf jaar wordt de stationering verwacht.

Om dit te bereiken heeft NASA al een tijdschema opgesteld: binnen 30 dagen moet er een projectleider zijn aangesteld en binnen 60 dagen moet er een verzoek tot het indienen van voorstellen door bedrijven worden gedaan. Later moeten de voorstellen geëvalueerd worden om verder te gaan met de strategische partner. Tegen 2030 verwacht de regering een stationering van een dergelijke reactor, zoals Duffy opmerkte.

Onder normale omstandigheden (d.w.z. op de planeet Aarde) zou deze tijdlijn al krap zijn. Ter referentie, twee van de latest kernreactoren die in de VS in de VS (Vogtle 3 en 4) meer dan tien jaar nodig hadden om gebouwd te worden. Specifieke uitdagingen, zoals kosten, financiële problemen, regelgeving en zelfs de pandemie, beïnvloedden de bouwtijd.

Een dergelijk project heeft een lange lijst van uitdagingen die overwonnen moeten worden. Te verschillende omgeving, met een andere zwaartekracht, geen atmosfeer, extreme temperatuurschommelingen en andere factoren, vereist de ontwikkeling van specifieke technologie om veiligheid en betrouwbaarheid te garanderen.

De geschatte capaciteit van deze reactor zou 100 kilowatt zijn, tegenover de oorspronkelijk geschatte 40 kilowatt.

Deze informatie maakte deel uit van een interne memo, waarin Duffy zegt dat "om deze kritieke technologie op de juiste manier vooruit te helpen, zodat deze een toekomstige maaneconomie en energieopwekking met hoog vermogen op Mars kan ondersteunen en onze nationale veiligheid in de ruimte kan versterken, het noodzakelijk is dat het agentschap snel actie onderneemt".

Dit project is een directe reactie op het ILRS-project (International Lunar Research Station), een gezamenlijk plan van China en Rusland. Onder dit plan verwachten de landen multidisciplinair onderzoek te gaan doen. In de memo beschouwt Duffy dit als een mogelijk risico, aangezien Rusland en China een Keep-out zone instellen, die hen toegang tot bronnen zou kunnen geven en de toegang van andere naties zou kunnen beperken.