Hubble heeft zojuist een kosmische rariteit waargenomen: Een witte dwerg die ontstaat uit het samensmelten van twee sterren

Een witte dwerg is de dichte stellaire kern, meestal ongeveer zo groot als de aarde, die achterblijft nadat een ster geen nucleaire brandstof meer heeft en in elkaar stort. De meeste witte dwergen ontstaan uit de evolutie van één enkele ster. Er zijn echter zeldzame soorten witte dwergen, die ontstaan door het samensmelten van een witte dwerg en een andere ster. Deze types zijn zo zeldzaam dat er slechts zes ontdekt zijn.

Nu heeft een internationaal team van astronomen een zevende overblijfsel van een fusie van witte dwergen ontdekt, WD 0525+526 genaamd. Het team gebruikte de Cosmic Origins Spectrograph van Hubble, waarmee onderzoek in ultraviolet licht mogelijk is, om deze ontdekking te doen. WD 0525+526 heeft een temperatuur van bijna 37.000 °F (20.500 °C) en een massa van 1,2 zonsmassa's, waardoor hij heter en massiever is dan de andere fusieresten in zijn klasse.

Wetenschappers kunnen zien dat een witte dwerg het product is van een stellaire fusie als er koolstof in zijn atmosfeer aanwezig is. Deze waarneming is meestal detecteerbaar in optisch licht. Maar dit bleek moeilijk te zijn bij WD 0525+526, omdat de atmosferische koolstof te heet is om overvloedig genoeg te zijn voor een dergelijke waarneming.

Daarom suggereerden de eerste waarnemingen in zichtbaar licht dat WD 0525+526 een "normale" witte dwerg was. Nu de gevoeligheid van Hubble voor ultraviolet licht een andere oorsprong van WD 0525+526 aan het licht heeft gebracht, vragen wetenschappers zich af hoeveel "normale" witte dwergen eigenlijk verkapte fusieresten zijn.

Wij willen ons onderzoek over dit onderwerp graag uitbreiden door te onderzoeken hoe vaak koolstofwitte dwergen voorkomen onder vergelijkbare witte dwergen, en hoeveel stellaire fusies zich schuilhouden onder de normale witte dwergfamilie. Dat zal een belangrijke bijdrage leveren aan ons begrip van binaries van witte dwergen en de weg naar supernova-explosies. - Antoine Bedrad van de Universiteit van Warwick, co-leider van het onderzoek.