Hideo Kojima zegt dat een gesprek tijdens een sollicitatiegesprek zijn hele carrièrepad heeft veranderd

Hideo Kojima vertelde onlangs in een persoonlijk essay over de bedrieglijke aard van sollicitatiegesprekken, waarin hij ze bestempelde als een plaats waar "leugens en leugens elkaar ontmoeten" Tijdens zijn eerste escapades op zoek naar een baan moedigde een HR-manager hem ook aan om zijn creatieve activiteiten voort te zetten, waardoor hij uiteindelijk zijn levenspad een andere wending gaf.

In het stuk, gepubliceerd op An-an Webbeschrijft Kojima het begin van zijn slopende zoektocht naar een baan in 1985. Hij liet zich een beetje inspireren door de film Rokunin no Usotsuki na Daigakusei uit 2024, die hem aanzette om eens goed na te denken over de leugens die tijdens sollicitatiegesprekken worden verteld.

Kojima legde uit dat hij was afgestudeerd als licentiaat in de vrije kunsten aan een "tweederangs privé-universiteit". Hij was niet betrokken bij sportclubs, studeerde niet overzee, had geen persoonlijke connecties en was behoorlijk in het nadeel op de concurrerende Japanse arbeidsmarkt, waar bedrijven zich vaak richten op studenten die aan prestigieuze instellingen waren afgestudeerd.

Kojima wilde altijd al naar de kunstacademie, maar het overlijden van zijn vader op dertienjarige leeftijd dwong hem om zijn droom op te geven en te kiezen voor een universiteit die betere vooruitzichten op een baan in de toekomst bood, een beetje beïnvloed door de achtergrond van zijn ouders in de farmaceutische industrie.

Kojima kon het zich gezien zijn omstandigheden niet veroorloven om een jaar vrijaf te nemen of een vervolgopleiding te volgen, en zag er tegenop om zijn ambitie de kop in te drukken en zich in de harde wereld van de banenjacht te storten, een taak die hij omschreef als "het gevoel dat ik een detective uit het Showa-tijdperk was die een moordzaak probeerde op te lossen"

Kojima besteedde zijn dagen aan telefoongesprekken, bedrijfsbrieven en het verslijten van zijn schoenzolen op zoek naar een baan. Grote bedrijven wezen zijn sollicitaties af op basis van de naam van zijn universiteit. Het kwam zover dat Kojima, in een poging om op te vallen, zijn toevlucht begon te nemen tot vreemde tactieken en eigenzinnige vragen begon te stellen op infosessies van bedrijven, alleen maar om herinnerd te worden voor de tweede gespreksronde.

Kojima verklaarde: "Iedereen had geen andere keuze dan te verbergen wie ze waren en zich aan te passen aan het bedrijf, waarbij ze zich gedroegen als een kameleon." Het keerpunt in zijn leven kwam toen Kojima een sollicitatiegesprek kreeg bij een fabrikant van medische apparatuur.

Tijdens de sessie vertelde Kojima dat hij echt een creatieve carrière wilde. Tot zijn verbijstering reageerde de HR-manager met: "Ik denk dat je beter geschikt bent voor een creatieve baan, Kojima. Ga ervoor."

Kojima schreef dit moment toe aan het veranderen van zijn leven, toen hij op zoek ging naar een rol in de games- en speelgoedindustrie. Kojima verklaarde: "Ik hoefde niet langer te liegen."

Deze eerlijke aanpak leidde er uiteindelijk toe dat hij zich openlijk uitliet over de romans die hij had geschreven, zijn staat van dienst op het gebied van creatief schrijven, zijn ideeën en zijn boeken. Kojima kreeg in 1986 een baan bij Konami, waar hij zijn eerste gecrediteerde spel, Metal Gear, schreef, ontwierp en regisseerde. Dit was het begin van zijn carrière, die uitmondde in een veelgeprezen, tot nadenken stemmende serie die zichzelf nog steeds bewijst als een tijdloos meesterwerk.