Hete blauwe sterren en koude rode sterren: ESA deelt prachtig beeld van spiraalstelsel
NGC 6000 is een spiraalvormig sterrenstelsel op 102 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Scorpius. De Hubble-telescoop legde hem vast terwijl hij de plaatsen observeerde waar zich recent supernovae in nabije sterrenstelsels hebben voorgedaan. Supernovae zijn krachtige en heldere explosies die het einde van het leven van een ster markeren.
NGC 6000 heeft twee recente supernovae gehad: een in 2007 (SN 2007ch) en de andere in 2010 (SN 2010as). Door supernovae waar te nemen, kunnen wetenschappers een beter idee krijgen van de grootte van een ster voor zijn dood. Ze kunnen ook zien of een exploderende ster een begeleidende ster had.
Op de Hubble-opname van dit sterrenstelsel is het heldere gele centrum te zien. De oudere sterren staan meestal dichter bij dit centrum. Donkere stofbanen zweven rond het centrum en blokkeren een deel van het licht dat van de galactische kern komt.
Rondom dit centrum liggen de spiraalarmen van het sterrenstelsel. Jongere, massievere sterren omzomen de armen. Deze sterren zijn heter en lijken blauwer. Aan de andere kant zijn de oudere sterren koeler en lijken ze roder.
Als u in de afbeelding inzoomt op de rechterkant van de schijf van het sterrenstelsel, kunt u vier dunne lijnen zien. Dit zijn asteroïden in ons zonnestelsel. Deze asteroïden dreven door het beeldveld van Hubble toen de telescoop NGC 6000 observeerde.
Wetenschappers blijven Hubble gebruiken om meer te begrijpen over sterren, zoals hoe ze worden geboren en hoe ze sterven.
Bron(nen)
