Sterren 200× groter dan de zon: ESA geeft prachtig beeld vrij van de Tarantula
Sinds de lancering van de Hubble-telescoop in 1990 is de Tarantulanevel een van de doelen waar de telescoop vaak naar kijkt. Deze keer heeft Hubble ingezoomd op een locatie dicht bij een zeldzaam type ster binnen de nevel, die bekend staat als een Wolf-Rayet ster.
Wolf-Rayet sterren zijn massieve sterren - ongeveer 20 keer de massa van onze zon en in een vergevorderd stadium van stellaire evolutie. Deze extreem hete en heldere sterren hebben hun buitenste schil van waterstof verloren, waardoor dichte en krachtige stellaire winden ontstaan.
De Tarantulanevel bevindt zich in de Grote Magelhaense Wolk, een dwergsterrenstelsel op ongeveer 160.000 lichtjaar van de aarde, in de sterrenbeelden Dorado en Mensa. De Grote Magelhaense Wolk is een satellietsterrenstelsel van de Melkweg - het grootste van de tientallen kleine sterrenstelsels die om ons melkwegstelsel draaien.
Van dit sterrenstelsel is bekend dat het verschillende stervormingsgebieden heeft, maar de Tarantula is de grootste en helderste. De Tarantulanevel is ook het grootste en helderste stervormingsgebied in de hele groep van nabije sterrenstelsels, waartoe de Melkweg behoort.
Deze afbeelding van de Tarantulanevel is gemaakt met gegevens van Scylla - een waarnemingsprogramma. Het programma is een aanvulling op een ander Hubble-observatieprogramma genaamd ULLYSSES (Ultraviolet Legacy Library of Young Stars as Essential Standards). Terwijl ULLYSSES zich richt op jonge reuzensterren in de Kleine en Grote Magelhaense Wolken, onderzoekt Scylla het omringende interstellaire medium.
