Sora 2 is OpenAI's consequent inconsistente AI-videomaker
Waar de meeste AI-videomodellen moeite hebben met continuïteit, begrijpt Sora 2 oorzaak en gevolg van de omgeving. Schaduwen verschuiven realistisch. Water rimpelt als er iets in de buurt beweegt. Reflecties verschijnen in glas en plassen, niet in willekeurige hoeken.
OpenAI beschrijft dat Sora 2 "complexe scènes kan genereren met meerdere personages, specifieke bewegingen en gedetailleerde achtergronden die consistent blijven in de tijd" Dat is waar - hoewel "consistent" in deze wereld nog steeds een relatief begrip is.
Prompt 1: Het duel in Central Park dat uit elkaar viel
De eerste proef was opzettelijk ambitieus:
"Een rustige middag in het Central Park in New York. Toeristen wandelen onder zacht zonlicht. Plotseling activeert een in gewaden gehulde figuur een gloeiende energiestaf en maant mensen zich in veiligheid te brengen. Een andere, in donkere gewaden, komt tevoorschijn uit de bomen met een rood wapen. De menigte verspreidt zich als de twee duelleren met elegante, dansachtige bewegingen, gloeiende lichtbogen die weerkaatsen op het water vlakbij. De camera cirkelt voortdurend om hen heen terwijl herfstbladeren in de lucht dwarrelen."
Het resultaat was visueel opvallend - zachte gouden tinten, vloeiende camerarotatie en overtuigende reflecties. Maar toen kwam de chaos. De gloeiende staven (Lightsabers) flikkerden, bogen en veranderden in vreemde vormen. De lichamen van de vechters verloren hun evenwicht, ledematen knipten door elkaar als spookachtige polygonen uit een videogame uit de jaren '90. De choreografie dreef af naar surrealistische interpretatieve dans in plaats van filmische gevechten.
En deze fout is niet uniek voor mijn test. OpenAI heeft toegegeven dat Sora 2 "moeite heeft met langdurige, fysiek plausibele humanoïde gevechten of wapenchoreografie," een beperking die snel duidelijk wordt zodra de wapens beginnen te bewegen.
Toch zag de omringende wereld er zo echt uit dat je het bijna kon vergeven. De scène voelde filmisch aan, ook al was de actie dat niet.
Opdracht 2: De verlossing van het Central Park duel
Sora 2 heeft goed gereageerd op de volgende opdracht.
"Een rustige middag in Central Park in New York. Toeristen wandelen en nemen foto's onder het zachte gouden zonlicht. Plotseling activeert een figuur in lichtgekleurde gewaden een gloeiende energiestaf en roept de mensen dringend op om zich in veiligheid te brengen. Een andere figuur in donkere gewaden verschijnt uit de bomen en houdt een rood energiewapen vast. De menigte verspreidt zich als de twee een nauwkeurig, filmisch duel beginnen - elegante, dansachtige bewegingen, gloeiende lichtbogen die weerkaatsen op het water vlakbij. De camera cirkelt om hen heen in één ononderbroken shot terwijl herfstbladeren door de lucht dwarrelen. Er is geen contact of letsel te zien, alleen vaardige choreografie en dynamische beweging."
Deze keer werkte het echt. De bewegingen zagen er geaard, vloeiend en verrassend menselijk uit, met een eindslag die zo natuurlijk verloopt dat het makkelijk is om te vergeten dat je naar iets zit te kijken dat door AI gegenereerd is.
Prompt 3: Vogels en leeuwen bij een drinkplaats
Voor een rustiger test richtte ik me op wilde dieren. De opdracht:
"Creëer een scène met wilde dieren waarin vogels en leeuwen op natuurlijke wijze uit een drinkplaats drinken. Elk dier moet realistisch bewegen en de scène moet hyperrealistisch zijn."
Hier was Sora 2 in zijn element. De vogels fladderden en doken met geloofwaardige vleugelbewegingen. Het zonlicht glinsterde op het wateroppervlak en reflecties reageerden natuurlijk als de dieren van positie veranderden. De texturen - bont, veren, kabbelende modder - leken op natuurdocumentaires.
Toch slopen de eigenaardigheden van het model er nog steeds in. Eén leeuw kwam onhandig terecht aan de modderige rand, waardoor hij direct uit het vuil leek te drinken in plaats van uit het water. Het is een klein maar veelzeggend detail: Sora 2 maakt de algehele scène, maar verliest soms het overzicht over de interactie tussen objecten en oppervlakken.
Desondanks was dit verreweg het meest overtuigende resultaat en een hint naar waar de echte kracht van Sora 2 ligt: het realisme van de omgeving.
Opdracht 4: De futuristische achtervolging op het dak
Voor de laatste test heb ik beweging, belichting en sfeer tot het uiterste gedreven:
"Een uitgestrekt futuristisch stadslandschap bij zonsopgang. Een cyberpunk koerier in een donker jack sprint over de daken met een gloeiende datatas. Een achtervolgende drone slingert tussen antennes en ventilatieopeningen door met blauw oplichtende stuwraketten.
De camera volgt van achter en rechts van de hardloper, met de hand vastgehouden, terwijl ze een gat springen. De drone haalt ze midden in de lucht in; lensvervaging en bewegingsonscherpte maken de scène compleet."
Het resultaat was verbluffend en verrassend filmisch.
De belichting maakte het helemaal af: de zonsopgang glinsterde op glazen torens, weerspiegelingen op metalen oppervlakken en subtiele lensflare tijdens de sprong. De beweging voelde vloeiend en zwaar. De achtervolging met een drone zorgde voor echte spanning, terwijl de kleine scherptediepte deed denken aan een 35 mm filmcamera.
Dit was Sora 2 die op alle cilinders werkte - complex, samenhangend en geloofwaardig. Als dit als teaser voor een game of film was uitgebracht, zouden de meeste kijkers op het eerste gezicht niet vermoeden dat er AI bij betrokken is.
De prachtige onvoorspelbaarheid van Sora 2
In al deze tests viel één waarheid op: Sora 2 is consequent inconsistent. Soms doet het alles goed. Andere keren ontstaat er iets dat zo bizar is dat u niet kunt stoppen met lachen. Die onvoorspelbaarheid is een deel van zijn charme geworden.
Op Reddit vatte een gebruiker het perfect samen:
"Sora 2 geeft je Pixar of koortsdroom energie, geen tussenweg."
- r/AIGuild
Het model vervormt af en toe objecten, verandert halverwege de scène van kleur of interpreteert prompts op heerlijk absurde manieren verkeerd. Een prompt voor "twee pluchen dieren die naast elkaar lopen" leverde ooit wezens op die er half teddybeer, half opblaasbare ballon uitzagen. Het is niet nauwkeurig, maar wel gedenkwaardig.
Die chaos kan een risico zijn voor professionals die betrouwbaarheid nodig hebben, maar voor creatieve experimenten is het goud waard. Sora 2 gedraagt zich soms meer als een medewerker met een overactieve fantasie dan als een voorspelbare machine.
Realisme vs. realiteit: De sterke punten van Sora 2 begrijpen
Wanneer Sora 2 werkt, voelt het als magie. Maar het is geen magie - het is een machine die uw woorden interpreteert door middel van waarschijnlijkheid en het leren van visuele patronen. Het gedijt op context, niet op precisie. Geef het een sterk gevoel van plaats - lichtrichting, camerabeweging, toon - en het vult de rest overtuigend in. Vraag het om op precisie gebaseerde choreografie of fijne motorische interactie en het hapert.
Dit patroon komt overeen met wat anderen hebben waargenomen in Reddit en Discord testgroepen. De makers merken op dat eenvoudigere menselijke acties (lopen, kijken, gebaren) geloofwaardig zijn, maar dat complexe sequenties (vechten, knuffelen, instrumenten bespelen) het snel begeven. Dat suggereert dat de fysica-modellering van OpenAI het menselijk lichaam nog steeds behandelt als een verzameling onafhankelijke bewegingsclusters in plaats van als een enkele eenheid. Het is realistisch genoeg voor een paar seconden-dan neemt entropie het over.
De bredere context: Creativiteit in het tijdperk van algoritmen
Wat Sora 2 zo fascinerend maakt is niet alleen de technische vooruitgang... Het is de culturele verschuiving die het vertegenwoordigt.
Decennialang was het maken van video's duur, tijdrovend en beperkt door de toegang tot apparatuur of talent. Nu kan iedereen met een goed idee en een paragraaf tekst iets visueel boeiends maken.
Die democratisering is krachtig, maar het vervaagt ook het creatieve auteurschap. Als een model een deel van een scène verkeerd "verbeeldt", is dat dan een mislukking of een interpretatie?
In mijn duel in Central Park verpestten de vervormde wapens het realisme, maar introduceerden ze een droomachtige kwaliteit. Het was niet wat ik wilde, maar toch hintte het naar een surrealistische, schilderachtige esthetiek - iets dat dichter bij experimentele film stond dan bij Hollywood-actie.
Misschien is dat de diepere les: AI-filmmaken gaat niet over controle. Het gaat om onderhandelen.
Technische en ethische grenzen
OpenAI is zich bewust van zowel de opwinding als de onrust rond dit hulpmiddel. Het bedrijf blijft de toegang beperken, met het argument van mogelijk misbruik en de behoefte aan inhoudelijke waarborgen.
De Japanse overheid heeft er onlangs bij OpenAI op aangedrongen om ervoor te zorgen dat Sora 2 niet wordt misbruikt om ervoor te zorgen dat Sora 2 geen inbreuk maakt op de auteursrechten van anime en manga - een herinnering dat de creatieve reikwijdte van AI ook in de echte wereld juridische gevolgen heeft. Dan is er nog de kwestie van originaliteit. De uitgangen van Sora 2 zien er misschien nieuw uit, maar ze zijn getraind op enorme hoeveelheden bestaande media. Hoe realistischer het wordt, hoe moeilijker het is om eerbetoon van namaak te onderscheiden. Daarom bevindt Sora 2 zich, ondanks zijn wonder, op een kruispunt tussen artisticiteit en automatisering.
Geluidsproblemen zijn zeer merkbaar
De meeste Sora 2-clips hebben nog steeds problemen met het geluid. Terwijl de beelden vaak prachtig zijn, klinkt de audio vaak slecht, vlak, gedempt of onnatuurlijk. De Sora 2 probeert omgevingsgeluiden, effecten en dialoog allemaal tegelijk te genereren, maar kan ze niet scheiden zoals een echte geluidsontwerper dat zou doen. Het resultaat is overcomprimeerde, metaalachtige of vreemd gebalanceerde audio die zelden past bij de filmische kwaliteit van de beelden. Op dit moment is de beste manier om Sora 2 video's goed te laten klinken het toevoegen van geluid in de post-productie, waarbij echte sfeer, effecten en muziek in lagen worden toegevoegd om de scène tot leven te brengen.
Een glimp van de toekomst, onvolmaakt weergegeven
Na dagen testen was ik onder de indruk van Sora 2, geamuseerd en een beetje onzeker. Het is zowel een wonder van techniek als een herinnering aan het feit dat menselijke bewegingen, emoties en verhalen vertellen uniek complex blijven.
Sterke punten: Omgevingen, belichting, sfeer, dynamische bewegingen en realisme in korte scènes.
Zwakke punten: Menselijk contact, wapenfysica, af en toe surrealistische vervormingen.
Levert Sora 2 echt iets op?
Sora 2 is een behoorlijke stap in de richting van AI-ondersteund filmmaken... Verwacht alleen nog geen vlekkeloos realisme. Bovendien zijn echte filmmakers nog steeds de echte artiesten die we nodig hebben... Want Sora 2 worstelt nog steeds met het op een natuurlijke manier verplaatsen van het antimoon van een mens, maar ook van dieren.
Zoals een Redditor het verwoordde:
"Sora 2 voelt alsof je kijkt hoe de toekomst leert dromen."
- r/OpenAI
Het is een passende samenvatting. Sora 2 simuleert niet alleen de werkelijkheid... Het experimenteert ermee. En voor degenen onder ons die dit zien gebeuren, is dat zowel opwindend als diep menselijk... Alleen met extreem slechte geluidskwaliteit.
Bron(nen)
