Tianwen-2: tweeledige missie van China om oerpuin te verzamelen en komeetstof te onderzoeken

China's Tianwen-2 sonde staat op het lanceerplatform van het Xichang Satellite Launch Center, met liftoff gepland voor 29 mei. De Long March 3B Y110 draagraket heeft de overdracht, het hijsen, de integratie van raket en voertuig, de installatie van de kuip en een volledige systeemrepetitie voltooid; het laden van de stuwstof is de laatste stap voor het aftellen.

Het eerste doel van de missie is een rendez-vous met de quasi-satelliet 2016 HO3. Deze quasi-satelliet draait elke 365,4 dagen rond de zon - bijna gelijktijdig met de aarde - en resoneert al minstens een eeuw met onze planeet. De ingenieurs zijn van plan om oppervlaktemateriaal te verzamelen en terug te sturen, zodat ze een direct monster van oerpuin kunnen nemen dat de omstandigheden in het vroege zonnestelsel vastlegt en modellen over de evolutie van het aarde-maansysteem kan verfijnen.

Na de terugkeer van het monster zal Tianwen-2 zijn baan aanpassen in de richting van de hoofdbandkomeet 311P/Pan-STARRS. 311P, geclassificeerd als asteroïde en komeet, werpt stof af terwijl hij een asteroïde-achtige baan tussen Mars en Jupiter aanhoudt. Onderzoekers hopen vast te stellen of dat stof waterijs bevat, hoe de energiebron van het object de herhaalde uitbarstingen aandrijft en of soortgelijke ijsrijke lichamen veel voorkomen. De antwoorden zouden de theorieën over de verspreiding van vluchtige stoffen en de oorsprong van aardse oceanen kunnen bijstellen.

Meerdere controlecentra - waaronder Beijing Flight Control, Xi'an Tracking en de Yuanwang telemetrievloot - hebben gezamenlijke simulaties afgerond om de tracking- en commandoverbindingen voor de route met twee doelen te valideren. Missieplanners benadrukken het gecomprimeerde schema: fly-by, monstername, terugkeer naar de aarde en een tweede komeetontmoeting, allemaal uitgevoerd door één enkel ruimtevaartuig.

Tianwen-2 is niet alleen technisch complex, maar heeft ook bredere wetenschappelijke doelen. Materiaal van 2016 HO3 kan onthullen hoe zonnestraling en snelle rotatie de structuur van het kleine lichaam beïnvloeden, terwijl in-situ observaties bij 311P ideeën over de vorming en stabiliteit van de hoofdbandkomeet zullen testen.