Severance seizoen 1 recensie: Een ijzingwekkende mix van satire, sci-fi en identiteit
Apple Severance van TV+, met verontrustende precisie geregisseerd door Ben Stiller, is gebaseerd op een briljant en griezelig uitgangspunt: wat als uw werk en privéleven volledig gescheiden kunnen worden? Werknemers van het mysterieuze Lumen Industries ondergaan een chirurgische ingreep die hun bewustzijn in tweeën splitst: "innies" die alleen op het werk leven, terwijl "outies" het goede leven ervaren.
Mark (Adam Scott), die rouwt om de dood van zijn vrouw, kiest voor de scheiding als een manier om te ontsnappen aan het verdriet voor de helft van zijn wakkere leven. Het resultaat is een nogal bizar experiment in een gedwongen balans tussen werk en privéleven, waarbij de ene zichzelf beschermt tegen pijn terwijl de andere gevangen blijft in een eindeloze bedrijfskringloop.
Identiteit en vrije wil
De serie ontrafelt langzaam de psychologische en filosofische kosten van zo'n splitsing. Helly (Britt Lower), een nieuwe werknemer van Lumen, ontwaakt op een conferentietafel zonder geheugen en stelt zich onmiddellijk vragen over haar bestaan: "Ben ik vee... Hebben jullie me gekweekt voor voedsel?" Haar pogingen om ontslag te nemen en aan Lumen te ontsnappen onderstrepen het ijzingwekkende gebrek aan zeggenschap binnen het systeem van Lumen.
Ondertussen bloeit in een ander deel van de faciliteit de liefde op tussen Irving (John Turturro) en Burt (Christopher Walken), die een tedere band delen die wijst op diepere wonden die verborgen zitten in hun "buitenechtelijke" levens. De meervoudige verhaallijnen breiden de show verder uit dan bedrijfssatire en gaan over in verkenningen van identiteit, geheugen en vrije wil.
Severance en satire
Severance is ook een scherpe parodie op de kantoorcultuur in het late kapitalisme. Dylan (Zach Cherry) is geobsedeerd door betekenisloze prijzen op de werkplek... vingervallen, karikaturen en snuisterijen, terwijl groepsfoto's en hechtingsoefeningen de kwaadaardigheid van Lumen maskeren.
Wat Lumen eigenlijk doet blijft in het eerste seizoen onduidelijk, maar de cult-achtige verering voor de oprichter, die wordt afgedwongen door Harmony (Patricia Arquette) en haar vreemd genoeg vrolijke en bombastische plaatsvervanger Milchick (Tramell Tillman), wijst in de richting van sinistere bedoelingen. De onbekende aard van hun datawerk maakt de angst alleen maar groter.
Acteerprestaties en regie
De casting is onberispelijk. De rustige aanwezigheid van Adam Scott als manusje-van-alles verankert het verhaal, terwijl Patricia Arquette koude autoriteit levert als de ongescheiden leider van Lumen. Turturro en Walken brengen verrassend emotioneel gewicht, en Tillman's Milchick is even angstaanjagend als hypnotiserend kijkbaar.
Stillers minimalistische productieontwerp, steriele gangen en zorgvuldig scheve cameravoering versterken de surrealistische sfeer en doen denken aan het werk van Charlie Kaufman, Wes Anderson en Orwell, maar toch blijft de show apart en origineel.
Severance bouwt gestaag op en ontrafelt het mysterie met een voortdurende langzame brand.... Vooral wanneer een man die beweert Marks voormalige collega Petey (Yul Vazquez) te zijn, onthult dat hij een reïntegratie heeft ondergaan - wat onmogelijk werd geacht - neemt de serie een donkerdere wending. Zijn waarschuwing voor het "verschrikkelijke doel" van Lumen zorgt voor een meer traditionele sci-fi thriller om de existentiële horror in evenwicht te brengen.
Conclusie
Severance is zowel intellectueel rigoureus als verrassend grappig. De satire op bedrijfsrituelen en de overpeinzingen over de aard van het zelf zijn doorspekt met absurde humor, waardoor de serie niet in pure wanhoop verzinkt. Hoewel de serie langzaam begint, ontwikkelt deze zich tot een van de meest kenmerkende televisiedrama's van de afgelopen jaren. Prachtig geacteerd, met griezelig vertrouwen geregisseerd en met precisie geschreven, is Severance niet alleen Apple TV+'s meest originele drama, maar ook een van de meest tot nadenken stemmende verkenningen van identiteit op televisie.
Kijk uit naar onze komende Severance seizoen 2 recensie.
