CheckMag | Ik speelde Battlefield 1 meteen na de Open Beta van Battlefield 6 - en ik wilde niet meer weggaan
Na geruime tijd te hebben doorgebracht in de Battlefield 6 Open Beta (lees mijn gedachten erover hier hier), terug te springen in Battlefield 1 alsof ik in een ander soort oorlog stapte. Bijna tien jaar na de release wist Battlefield 1 me nog steeds te verbazen met momenten en ervaringen die de nieuwere shooters van tegenwoordig, inclusief de BF6 Open Beta, niet volledig weten te vangen - in ieder geval nog niet. Het gaat er hier niet om te beslissen welke Battlefield-game de beste is of om de toekomst van de serie te voorspellen. In plaats daarvan gaat het om de rauwe ervaring van het spelen van deze twee zeer verschillende games en wat ze op dit moment allemaal te bieden hebben - nog los van wat BF6 over 6 weken kan bieden, wanneer het officieel op Steam lanceert.
Een blik op de grond van Battlefield 6 Open Beta
De Battlefield 6 Open Beta liet een gameplay zien die fans van het genre meteen zullen herkennen: snelle wedstrijden, vernietigbare omgevingen, gevechten in teamverband en een grote verscheidenheid aan speltypen. Ik heb elke beschikbare modus geprobeerd en vond dat ze allemaal het bekende Battlefield-gevoel uitstraalden: chaotisch, leuk en vol momenten waarop teamwork uiteindelijk het verschil maakt.
Dat gezegd hebbende, voelde de bèta op een aantal belangrijke punten beperkt aan. De maps waren kleiner en krapter dan velen zouden verwachten van een volledige Battlefield-ervaring. De nadruk lag meer op intense gevechten in close-quarters dan op uitgestrekte gevechten, wat ik erg miste. Hoewel de verwoesting indrukwekkend en bevredigend was, waren de schaal en de variatie teruggeschroefd, waardoor de wedstrijden meer aanvoelden als kleine schermutselingen dan als massale gevechten. Nu, recente lekken veel grotere kaarten laten zien die waarschijnlijk bij de volledige lancering onze kant op komen, wat fantastisch is - want fans zoals ik houden ervan hoe de strijd zich op grotere schaal ontwikkelt.
Terug naar Battlefield 1
Ik ga niet liegen - Battlefield 1 spelen na de BF6 Beta was als frisse lucht inademen. In plaats van strakke wedstrijden, bevond ik me in uitgestrekte slagvelden vol onvoorspelbare momenten en een gevoel van sfeer dat me meteen aantrok. En let wel, ik had dit spel al heel lang niet meer gespeeld.
Om eerlijk te zijn is de Eerste Wereldoorlog-setting van Battlefield 1een groot deel van wat het spel zo bijzonder maakt. De gedetailleerde loopgraven, open heuvels en woestijnen zien er zeker goed uit, maar ze geven letterlijk vorm aan momenten op het slagveld. Kaarten zoals Monte Grappa lieten me op mijn hoede zijn als ik langs blootgestelde bergkammen rende, altijd bang dat een sluipschutter van een kilometer afstand kon toekijken. Op een bepaalde manier dwong het me om tactisch na te denken over positionering en beweging, in plaats van gewoon het gevecht in te stormen. Wat ik probeer te zeggen is dat het op geen enkele manier hersenloos aanvoelde. Ook is de HUD in BF1 veel onoverzichtelijker dan die in BF6 (hoewel u die in de instellingen kunt verkleinen). Het houdt de aandacht gewoon waar die hoort te zijn, en het doet wonderen voor de immersie.
Sinaïwoestijn is een andere gedenkwaardige kaart voor mij. Het open zand en de willekeurige weersveranderingen zoals zandstormen hielden me alert op een manier die zelfs na jaren shooters spelen fris aanvoelde. Ze beperken het zicht en veranderen het hele gevechtstempo. Spelveranderende elementen zoals de gepantserde trein en kolossen zijn enkele van mijn andere favoriete onderdelen van het spel. Ze kunnen de balans van een wedstrijd op elk moment omgooien. Toen er eentje in een wedstrijd opdook, veranderde meteen hoe iedereen speelde. Teams moesten hun huidige plannen laten varen en de nieuwe bedreiging het hoofd bieden. Door dit alles voelde mijn ervaring met BF1 levendig op een manier die niet helemaal overeenkwam met de BF6 Beta. Maar vergeet niet dat ik mijn ervaring met een incompleet modern spel vergelijk met een bijna tien jaar oude titel - dat is een belangrijke factor.
Naar mijn mening werken de maps van Battlefield 1zo goed omdat ze een verhaal vertellen via de gameplay. Toen ik de BF6 Open Beta speelde, voelden maps als Liberation Peak en Siege of Cairo modern en gepolijst aan, dat wel, maar ze misten die grote, wilde momenten waarbij de omgeving zelf deel uitmaakt van het verhaal van de strijd.
Het tempo van de gevechten in Battlefield 1 verdient ook veel lof. Het is tactisch en soepel, en het voelt precies goed. De explosies komen hard aan, de wapens voelen solide aan en de kill feedback - oh, wat hou ik van de kill feedback in BF1. De geluiden, de schermeffecten en de voldoening van een goed geplaatst schot zijn zelfs jaren later nog steeds onovertroffen.
Het spelen van Battlefield 1 herinnerde me er ook aan hoezeer het spel teamwork beloont. Squad spelen is inderdaad een kernelement van de Battlefield-franchise, maar dat element wordt in BF1 echt goed uitgevoerd. Wanneer squads goed coördineren, verandert alles. Vijanden spotten voor uw teamgenoten, neergehaalde bondgenoten weer tot leven wekken en samen doelen bereiken voelt zinvol en houdt de spanning hoog - zelfs als u met vreemden speelt.
Ik hoop echt dat Battlefield 6 de schaal en de filmische flair van Battlefield 1 kan evenaren. Ik was een grote fan van de gunplay en sommige nieuwere mechanics zoals slepen tijdens het herleven of het verbeterde vernietigingssysteem in de bèta. Afgaande op de recensies tot nu toe zal Battlefield 6 waarschijnlijk een hitgame worden - maar of het de "klassieke" status bereikt (zoals BF1) hangt grotendeels af van de richting die het na de lancering inslaat, en of het erin slaagt om te zijner tijd een meerderheid van de spelersbasis te behouden.
Bron(nen)
Eigen
