Een held in een nieuw harnas: Waarom Oblivion Remastered inspireert - en soms frustreert
The Elder Scrolls IV: Oblivion werd in maart 2006 uitgebracht en betekende een mijlpaal voor first-person RPG's. Ontwikkeld door Bethesda Game Studios - nu bekend om genrebepalende titels als Fallout 3, Skyrim en Starfield - bood het een ongekend niveau van vrijheid in die tijd, gecombineerd met geavanceerde beelden.
Het verhaal begint met de moord op de keizer, terwijl demonische Daedra uit het parallelle rijk Oblivion de provincie Cyrodiil binnenvallen. Spelers kunnen een uitgestrekte open wereld verkennen, lid worden van verschillende gildes en hun eigen personageklassen aanpassen. Naast klassiekers als warrior, mage en archer was het ook mogelijk om zelf een klasse te creëren.
Naast de indrukwekkende technologie en ongekende vrijheid, waren het ook de toegankelijkere spelsystemen van Oblivion - vooral in vergelijking met zijn voorgangers - die het spel in de mainstream hielpen katapulteren, waardoor het voor veel spelers een van de meest invloedrijke RPG's aller tijden werd.
De remaster: een klassieker in een nieuw jasje
Op 22 april 2025 was het eindelijk zover: zo'n 19 jaar na de release van het originele spel liet Bethesda, in samenwerking met de Parijse ontwikkelaar Virtuos, een langverwachte remaster van de geliefde RPG los op een nieuwe generatie spelers. The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered blijft trouw aan zijn roots - en dat is maar goed ook. De kernelementen van het origineel blijven intact, terwijl de beelden en de levenskwaliteit zijn bijgewerkt om aan de moderne normen te voldoen.
Het verhaal blijft volledig ongewijzigd, met nieuwe dialoogregels en extra stemacteurs die voor een vleugje frisheid zorgen, terwijl de geest van het origineel behouden blijft. Het vermelden waard: Alle originele DLC is inbegrepen in de remaster - een gulle zet van Bethesda. Met name de twee grote uitbreidingen, Shivering Isles en Knights of the Nine, zijn volledig geïntegreerd.
De remaster maakt nu gebruik van Unreal Engine 5, gecombineerd met onderdelen van de originele Gamebryo-engine voor physics en de belangrijkste gameplay-systemen. Technische verbeteringen zijn onder andere
- DLSS en frame-generatie
- Ray Tracing, dynamische belichting en volumetrische mist
- 4K resolutie en onbeperkte FPS
Vergeleken met het origineel biedt de remaster aanzienlijk meer detail, rijkere omgevingen en een veel meer gepolijste visuele presentatie. Wat opviel tijdens onze playthrough waren de opnieuw ontworpen personagemodellen, verbeterde gezichtsanimaties en een merkbaar impactvoller gevechtssysteem.
Veranderingen in de gameplay - wat is er nieuw?
Hoewel het klassieke Oblivion-gevoel intact blijft, introduceert de remaster een reeks doordachte moderne verbeteringen. Het levelsysteem is bijvoorbeeld herwerkt en is nu veel intuïtiever: spelers kunnen bij elke level-up twaalf attribuutpunten vrij toewijzen. In het oorspronkelijke spel was het voor het stijgen in level nodig om specifieke hoofdvaardigheden te verbeteren, een proces dat veel spelers onhandig en onintuïtief vonden.
De nieuwe sprintfunctie is een welkome toevoeging, waardoor spelers zich veel sneller door de uitgestrekte vlaktes en dichte bossen van Cyrodiil kunnen bewegen - een echte zegen voor ongeduldigen. Dit maakt het verkennen minder vervelend en geeft het spel over het algemeen een hoger tempo. De ontwikkelaars hebben ook het derde-persoonsperspectief verbeterd met bijgewerkte HUD-elementen. In het origineel voelde de over-de-schouder-camera meer als een gimmick. Nu kan het hele spel vanuit dit perspectief gespeeld worden zonder nadelen voor de gameplay.
Gevechtssysteem: Dynamischer en veeleisender
Het gevechtssysteem heeft grote veranderingen ondergaan: het voelt nu veel moderner aan, terwijl het toch zijn nostalgische charme heeft behouden. De remaster voegt een nieuwe laag diepte toe met een actief stamina-systeem en verbeterd blokkeren. Goed getimede blokken kunnen vijanden laten wankelen en verminderen nu nog effectiever inkomende schade. Gevechten zijn iets uitdagender, maar ook merkbaar belonender. Een Dremora in het gezicht slaan met een oorlogshamer verveelt nooit.
Boogschieten en sluipen zijn aanzienlijk verbeterd
Boogschieten en sluipen zijn ook verbeterd. Boogschoten voelen nu veel bevredigender en hebben meer impact. Naast de vernieuwde pijlfysica die ervoor zorgt dat schoten realistischer aanvoelen, bevat de remaster ook nieuwe schotanimaties en verbeterde geluidsfeedback. Een pijl in de rug van een nietsvermoedende bandiet schieten is gewoonweg een genot, vooral als hij van ver met een bevredigende plof neerkomt.
We vonden de nieuwe stealth-mechanismen ook een slimme en effectieve upgrade. In het origineel kon sluipen vaak frustrerend zijn, omdat vijanden of veel te laat reageerden of op een manier die nergens op sloeg. Nu zijn de reacties op zowel zicht als geluid veel consistenter en een nieuwe sluipindicator geeft duidelijk aan of je ontdekt bent.
Gebruikersinterface - elegant maar moeilijk te navigeren
De gebruikersinterface is volledig opnieuw ontworpen en ziet er nu veel moderner uit. We hadden echter graag gezien dat Bethesda het wat gebruiksvriendelijker had gemaakt. Als u bijvoorbeeld een vijand plundert, kunt u op de R-toets drukken om alle items te pakken of u kunt op elk item afzonderlijk klikken met de muis. Het zou handiger zijn als u met één knop door de inventaris van de vijand zou kunnen bladeren. Helaas kan dit niet worden aangepast. In feite kunnen de toewijzingen van de UI-knoppen helemaal niet worden aangepast, waardoor er hier zeker ruimte voor verbetering is.
De remaster houdt de oude gebreken intact
Zoals al eerder vermeld, hebben de ontwikkelaars met succes de geest van het origineel behouden - inclusief enkele tekortkomingen. Oude beperkingen zoals veelvuldige laadschermen en een simplistisch dungeon-ontwerp zijn nog steeds aanwezig. Het schalen van het vijandelijke niveau blijft ook een probleem: omdat vijanden samen met de speler in level stijgen, voelt de progressie van het personage vaak minder belonend aan.
De moeilijkheidsgraden voelen ook onevenwichtig aan. Terwijl "Adept" weinig tot geen uitdaging bood, werd "Expert" al snel frustrerend - en niet op een goede manier. Dit komt omdat het verschil tussen de standen puur in schade zit. Op hogere moeilijkheidsgraden krijgt u meer schade terwijl u zelf minder schade aanricht.
Mooi, maar veeleisend voor de hardware
Visueel gezien is de remaster een enorme sprong voorwaarts ten opzichte van het origineel - maar er worden aanzienlijk hogere systeemeisen gesteld. Voor onze test gebruikten we een systeem met een RTX 4080 Super, Ryzen 7 7800X3D en 64 GB RAM, met alle grafische instellingen op maximaal. Terwijl kerkers soepel liepen, ondervonden we tijdens het verkennen van de open wereld schommelingen in de prestaties, die vooral merkbaar waren als korte stotteringen. Gemiddeld lag de framerate in de open wereld rond de 90 FPS. Zonder DLSS en Frame Generation daalde de FPS echter aanzienlijk.
Iedereen die van plan is om de opgepoetste versie van Tamriel te verkennen, moet een voldoende krachtig systeem meenemen - of bereid zijn om de grafische instellingen aanzienlijk te verlagen. Er zijn echter nog steeds bugs te verwachten. Hoewel er meldingen van problemen de ronde doen op Reddit, werd onze test vooral beïnvloed door een paar crashes en eindeloze laadschermen.
Conclusie: Oblivion Remastered is een held in een nieuw harnas - maar draagt nog steeds oude littekens met zich mee
De wereld ziet er mooier uit, de spelervaring verfijnder en zelfs de goblins zien er nu enigszins respectabel uit. Iedereen die destijds met grote ogen door Cyrodiil dwaalde, zal zich meteen weer thuis voelen, met alle eigenaardigheden, inclusief die welke in 2006 voor discussie zorgden.
Technisch gezien maakt de remaster indruk met strakke graphics en moderne functies zoals Ray Tracing en DLSS, maar het vereist ook hardware die zo sterk is als een Nord in een sneeuwstorm. Oude ontwerpfouten zoals constante laadschermen, inconsistente level-schaling en repetitief dungeon-ontwerp zijn ook in de remaster terug te vinden - nostalgie is aanwezig, maar dezelfde ruwe randjes ook.
Kortom: Voor fans van het origineel is de remaster een must-buy - zolang u maar een krachtige grafische kaart hebt en een voorliefde voor de oude Bethesda-charme. Nieuwkomers moeten zich voorbereiden op een rollenspel uit een tijd waarin tutorials meer een luxe waren en laadschermen een vast onderdeel van de ervaring. Degenen die deze tekortkomingen over het hoofd kunnen zien, worden getrakteerd op een waar stukje RPG-geschiedenis - mooier dan ooit, maar net zo onverbloemd eigenzinnig als voorheen.
Bron(nen)
Afbeeldingsbron: bethesda.net
